Ik hoor het wel hoor...

Ik hoor het heus.

De afschuwelijke berichten over hulpverleners die aangevallen worden. Over mensen die anderen ergens op aanspreken en agressiviteit over zich heen krijgen of fysiek geweld. 

En ik vind daar wat van. Het raakt me diep. Pijn. Verdriet. Frustratie. Boosheid. Het komt allemaal in me op.

Een groot NEE voel ik intern. “NEE, zó niet! NEE, dit verdient niemand! Hoe kúnnen ze??? Niemand die IN VERBINDING IS met zijn/haar HART kan een ander mens (of dier of natuur) bewust pijnigen of willen vernietigen!” 

En juist dáár zit dan ook de crux... de sleutel: Het Hart. 

Het Hart dat ooit (al dan niet onbewust) op slot ging als gevolg van pijn, verdriet, frustratie, boosheid, een afwijzen, een onbegrip...Hart op slot bij wijze van bescherming... 

Sommigen beloofden zichzelf: “Nooit meer zal ik zó pijn ervaren! Nooit meer zal ik me zó laten raken!” En dit leek de enige oplossing. 

Gevolg: uit verbinding gaan.

Met zichZelf.

Met de ander.

Met de natuur.

En het reikt nog zoveel verder, is nog zoveel omvattender...

Als Het Hart op slot gaat gaat er zoveel meer mee ‘onder de zoden’...

Niet enkel de pijn waar je je tegen wilt beschermen. (Wat overigens een schijnbescherming is zo ontdekken velen na verloop van tijd...als het lichaam langdurig tegensputtert, ziek wordt/blijft, de energie op is, het hoofd maar maalt en tolt en er geen uitweg meer zichtbaar lijkt...).

Ook Hoop raakt zoek.

Intimiteit.

Diep contact.

Kracht.

Creativiteit.

Passie.

Talenten.

De kunst om moeiteloos te laveren door het Leven.

Om Dromen te REAL-is-eren...

De mens koestert de diepe innerlijke wens om geZien en gewaardeerd te worden... geLiefd, erkend... om zich te ontplooiien... 

Men verlangt naar Vrijheid! 

Gedijen!

Stralen!

Stáán!

Maar men vergeet dat men door die belofte om ‘pijn uit te bannen’ zichZÉLF niet meer toestaat alles te Zien van zichZelf, om ALLES (er) te (laten) Zijn... 

Het Hart op slot is je afsluiten voor de Volheid van het Leven. 

Van Liefde. De Rijkdom ervan. De Wijsheid.

Puurheid.

Men vergeet dat het Leven ALTIJD vóór je is!...

Alleen een Hart op slot kan haten tot op het bot.

Rücksichtlos pijnigen...

Pijn die innerlijk niet gevoeld mag worden projecteren op anderen: “ZÍJ hebben Schuld! ZÍJ morten boeten. Bloeden”... 

Het is de Stem van Afgescheidenheid...van uit Verbinding zijn met Zelf.

Het tegendeel van wat men nastreefde toen het Hart sloot wordt bereikt... door het Hart te sluiten hoopte men de controle over het eigen Leven immers terug te krijgen... 

waar men zich voor af heeft willen sluiten - Pijn, het diep geRaakt kunnen worden - wordt zo echter het Hoofdthema. Niet de Ziel, het Zelf staat aan het roer. Maar de Pijn leidt. Leidt in Lijden... 

Juist dat wat er níét mag zijn staat - gehuld in smoezelig duister - aan het roer en leidt... LIJDT...

Stel ik zou alle emoties die in me opkomen afvuren op die mensen die gepijnigd hebben...zou daar dan werkelijke verandering uit voortspruiten? 

Nope.

Het zou meer van hetzelfde zijn.

Haat voedt haat. 

Reageren met agressie wakkert nog meer agressie aan... 

Afwijzen van de persoon wordt onbewust ontvangen als een “Zie je wel, die mot me ook al niet!” En de pijn op afwijzing die er al was wordt wederom gevoed.

Het lijkt zo logisch om onze onvrede, pijn, verdriet maar lukraak te projecteren. Want wees nou wel, het IS toch absurd en onaanvaardbaar?

Ja. 

Dat is het.

Het is op het barbaarse af en ooit zullen generaties na ons zo op huidige tijd terugkijken. Dat mensen in dit tijdperk zo barbaars leefden. 

Dus is het JUIST aan ons om onsZelf ten doel te stellen uit te stijgen bóven dat niveau.

Als het Barbaars is te reageren met geweld, met agressie dan is het de hoogste tijd op te klimmen naar de volgende trede op de Trap der Evolutie...EVOLution... LOVEution... SOULution... 

Het is de hoogste tijd voor SOULutions.

Diepgaande blijvende Transformaties.

Van hoe we met onsZelf omgaan.

Met elkaar.

Wat de Ziel verlangt?

Wat ALLE Zielen verlangen?

Dat Het Hart opent.

Het Hart van slot.

JeZélf ont-moeten.

JeZélf Zien.

Zonder nog wat dan ook van of in jeZelf af te wijzen.

Je wens is toch om geen afwijzing meer te voelen? STOP dan NU met jeZelf afwijzen.

Heb jeZelf lief.

Heb Lief.

Heb de pijn lief. 

De boosheid.

Het verdriet.

Heb compassie.

Lief.

Leef.

Mag Het Hart weer aan het roer?

Alsjeblieft?

Dat is wat we nodig hebben. Diep van binnen verlangen. Wat de Ziel zich ten doel gesteld heeft... 

Ik hoor het wel hoor.

Ik hoor het heus...

Onder alle pijn...Alle agressie...Alle haat...

Het Hart dat verlangt.

Dat brandt.

Tiert. Schreeuwt. Brult.

ZIE MIJ!!!

Het is de Schreeuw om

LIEFDE.

Laten we zo 2020 beginnen; met onsZELF ten volle ZIEN.

En LIEFHEBBEN.

Laten we verzachten.

De wereld wordt er waarlijk zóveel mooier door.

in Liefde & in het Volste Vertrouwen,

Ariëtte Love Loeffen

1-1-2020

(P.S.sssst 1, in dit artikel schrijf ik wat meer over mijn visie op EVOLutie, de LOVE-utie..

en

P.S.sssst 2, dit kan je erin ondersteunen om datgene wat jou niet meer dient - incl. emoties, pijn, etc. - in een ander Licht te zetten.)

HeartSoulutions

www.HeartSoulutions.com