Je ziet het goed, ik sta onder een EIK, 

ik raak de EIK aan...

nee, ik vermijd het bos niet...

de natuur is mijn Tempel you see...

Waarom in God-dess-naam zou ik dat vermijden als dat voor mij de PLEK is waar Ware Connectie het gemakkelijkst tot stand komt...de plek die me voedt en oplaadt?

De processierups, waar velen zo bang voor zijn (en ik stel niet ter discussie hoe naar de jeuk is), staat voor mij symbool als één van de vele ‘ziektes’ die naar boven komt op deze prachtige planeet waarop we mógen leven, maar die wij als mensheid de vernieling in geholpen hebben…

Als ik niet goed voor mijn eigen lichaam zorg, wordt mijn lichaam ziek. Dan moet het signalen af gaan geven om mij duidelijk te maken dat ik niet goed bezig ben. Dat ik niet goed luister naar wat mijn lijf nodig heeft. 

Dat ik niet écht in verbinding sta met mijn fysieke tempel.

Dus ik eet zo gezond mogelijk. 

Voor mij is dat: Biologisch. Vegetarisch. Glutenvrij. Hopen fruit en groenten. Ik eet zoveel als genoeg is.

Ik luister. 

Ik voed het wat het nodig heeft. 

Inclusief rust.

Time out. 

Natuur. 

Knuffels.

Whatever eigenlijk… 

Het lijft vraagt, ik hoor te luisteren en het te eren…

En dan geeft mijn lijf me signalen dat het kan ‘Thriven’, oftewel dat het goed gedijt.

Als ik NIET goed voor mijn lichaam (en geest) zorg word ik ziek. Omdat het evenwicht dan zoek is. Ziekte is een manier om te wijzen op disbalans en een UITNODIGING (dus niét een straf!!!) om ervoor te zorgen dat de BALANS HERSTELT. 

Om van dis-ease (on-gemak) terug te komen in EASE (and grace and flow)...!

PRECIES 

HETZELFDE

gaat op voor onze planeet. Ik zie haar als de Oermoeder die ons voedt en ons alles geeft wat we nodig hebben om hier te kunnen bestaan en gedijen; 

VOEDSEL, ONDERDAK, SCHONE LUCHT, GRONDSTOFFEN, DIERENGEZELSCHAP, MEDEMENSEN, SCHOONHEID, noem het op en het is hier te vinden!!!

Hoe kan Zij ons het beste blijven voorzien in alles en blijven voeden?: 
Dat kan alleen als wij goed voor Haar zorgen. 
Als wij gaan zorgen voor een optimaal evenwicht zoals we dat horen te doen voor ons eigen lijf. 
Als we contact maken met Haar lichaam. 
Als we bewust luisteren. 

Momenteel is de mens in het algemeen niet in contact met het eigen lichaam.

En DUS evenmin niet in contact met Haar Lichaam, met wat De Aarde nodig heeft.

Men doet alsof het heel veel vergt om de Aarde weer gezond te maken. 

Alsof er allerlei poespas bij komt kijken en dat het DAARNA PAS goed kan komen met de Aarde.

Ik denk dat de eerste stap simpeler en dichterbij is dan de meesten vrezen… 

Simpel, dichtbij en meteen toe te passen.

De stappen die nodig zijn, de zg. poespas…? Die VOLGen VANZELF zodra wij weer IN CONTACT ZIJN met DE AARDE. Dan WEET je, dan VOEL je wat nodig is en dan doe je dat.

(En mijn vermoeden is zelfs dat dat dan helemaal geen poespas blijkt te zijn maar allemaal logische stappen die we met liefde uitvoeren).

Weet je wat het is…

Vergelijk het met hoe vaak je mogelijk gedacht hebt: “Ik kan pas echt ontspannen of ik kan pas gelukkig zijn als… (vul in: ik mijn ideale partner getroffen heb, ons huis verkocht is, ik de baan heb die me past, mijn ziekte genezen is, ik geslaagd ben voor mijn rij-examen, ik vakantie heb, of whatever…!).

Dit ‘ALS…DAN-denken’ is een manier van denken die ons vastzet en een gevoel van machteloosheid geeft.

Die ons UIT het HIER & NU haalt. 

Het is Toekomst denken. 

Bestaat de toekomst?

'k Dacht het niet nee. 

Het ENIGE wat er is is NU.

Wat er gebeurt door dit toekomst-denken - waar je dus nooit bent of kan Zijn - is dat oplossingen nooit binnen handbereik lijken te liggen. 

Want wat doet de geest die ‘in’ de toekomst leeft?: die gaat er meer en meer en meer bij halen, die gaat er meer bij bedenken wat nodig zou zijn om ergens uit te komen… 

de mentale kluwen kan vervolgens zo groot worden dat de mens het niet meer kan overzien en moedeloos wordt…

Is dat niet precies wat er nu aan het gebeuren is met vele mensen?:

MOEDELOOSHEID, want kijk toch eens om je heen hoe erg we eraan toe zijn (en ja, ik zie het, ik voel het, ik ben niet blind voor de chaos). “Het is inmiddels ZO INGEWIKKELD”, concludeert men dan, “daar is toch zeker niks meer aan te doen?”

Dus?:

Schouders laten hangen en doormodderen… want ja, wat kan jij in je eentje nou toch?...

Door het zo groot te maken in je hoofd kan je inderdaad niks. 

Door er (in je hoofd) een warboel van te maken kan je het niet meer overzien. 

En begin je dus maar niet. 

Maar heel moeilijk is het echt niet wat we te doen hebben...

HET ENIGE WAT ER NODIG IS IS OM WEER BEWUST TE GAAN LUISTEREN.
Bewust-Zijn.
IN contact.
ECHT LUISTEREND naar de krachtige SIGNALEN die Moeder Aarde uitzendt.
NU.

Stel je toch eens voor…zou jij (chemische) troep in je lichaam stoppen als je metéén zou voelen hoe dit je organen belast, hoe dit impact heeft op je hersenen en dus je denken, dat het bepalend is voor hoe krachtig en gelukkig je je voelt? 

OF zou je - als je meteen de signalen van je lijf zou oppikken – je lichaam geven wat het nodig heeft…?

Waarom doen we het onszelf aan om slecht voor onszelf te zorgen? 

En net zo goed, waarom zorgen we zo slecht voor onze OER voedingsBRON?

Waarom doen we dat de AARDE aan?

Ze is niet voor niks ziek.

DE PROCESSIERUPS IS ER NIET VOOR NIKS.

Er komen geen plagen (ziektes) om ons te straffen (dat is ‘ontkrachtend denken’ dat er ingepeperd is door o.a. het patriarchale christendom en het is klinkklare onzin wat mij betreft).

De plagen die er zijn… de (vulkaan)uitbarstingen die er zijn…de massale (dieren-/kinder)sterfte…de oorlogen zelfs…zijn m.i. stuk voor stuk SIGNALEN van de Aarde om aan te tonen: 

“Hee! Joehoe!! WAKKER WORDEN!!! Wat jullie nou doen is NIET de juiste manier! LUISTER en KOM TERUG BIJ JEZELF, IN JEZELF! HERONTDEKT DAT WE ALLEMAAL MET ELKAAR VERBONDEN ZIJN EN ELKAAR NODIG HEBBEN OM WEER IN BALANS TE KOMEN. 

Zorg goed voor mij en ik kan niet anders dan goed gedijen en jou deelgenoot maken van de OVERVLOED.”

De processierups uitroeien met meer chemische troep zal geen lieve moedertje helpen. 

Dan komt er iets anders. Een andere plaag. Een extra plaag. Een andere ramp. EEN GROTER GEVAAR...

Hoe langer we de signalen negeren, hoe krachtiger ze moeten worden. Precies zoals dat gaat met ons eigen lichaam.

Hoe beter we luisteren, hoe meer balans en rust er ontstaat. 

HOE EERDER WE LUISTEREN, HOE EERDER ER WEER BALANS ONTSTAAT.

Gaat vanzelf.

Geen poespas voor nodig.

Dankjewel processierups voor dit krachtige signaal.

DANK AAN ALLEN DIE AL GOED LUISTEREN!

DANK AAN ALLEN DIE BEREID ZIJN TE LEREN LUISTEREN.

WAT JIJ DOET IS WEZENLIJK!!!

OOK JIJ MAAKT HET VERSCHIL.

In Hoopvolle Liefde, 

Ariëtte